Rondje Egmond
(Tekst en foto: Frits van Eck)EGMOND AAN ZEE – Het huis waarin Bep woont werd gebouwd in 1901. Het is de voormalige woning van haar grootouders. In de Voorstraat, de drukke winkelstraat van Egmond aan Zee, is dit het nog enige bewoonde huis, gerekend vanaf de plaats waar de winkels beginnen. Geboren in 1930 werd ze als jong meisje in 1943 geëvacueerd naar Utrecht waar ze met haar ouders onderdak vond in de pastorie van een oom. Echter, ook in Utrecht was aan het einde van de oorlog een voedseltekort, de familie Smit in Hardenberg bracht uitkomst. De ouders bleven in Utrecht achter. Het was een spannende tijd, de IJssel mocht niet meer overgestoken worden en contact met haar ouders was niet meer mogelijk. In april werd het oosten van het land bevrijd door de Polen en Engelsen. In juni werd ze met haar ouders herenigd.
Na de oorlog werd eerste de huishoudschool afgemaakt en kon ze het sociale leven weer oppakken. De Reddingsbrigade, Vroom, Vrij en Blij, de vrouwenvereniging en Naomi. In de zestiger jaren werd begonnen met het verkopen van boeken op de braderie, nu al bijna vijftig jaar. Boeken worden van alle kanten aangeleverd en in haar loods gesorteerd. Ook de ophalers van oud papier van de O.K. kerk vergeten nooit boeken bij haar in te leveren. De boeken worden verkocht door een groep van twaalf personen. Bep is er trots op aan deze groep leiding te geven. De opbrengst wordt besteed aan speciaal doel. B.v. de glas in lood ramen van de O.K. kerk of nieuwe vloerbedekking aldaar. Op de braderie wordt iedere week een ander assortiment aangeboden. Ook voor de Visserijdag worden boeken speciaal uitgezocht en bewaard. Van Naomi is Bep nog steeds lid, de dames komen één keer per week bij elkaar in het Verenigingsgebouw. Haar huis in de Voorstraat heeft gelukkig al enige jaren droge voeten. Ook hier heeft het water ooit in de huiskamer gestaan. Zelfs al voor de Tweede Wereldoorlog. Op de Visserijdag mocht ze een aantal jaren een solo zingen in het koor van de dames van Naomi. Niemand wilde het en dan doe je het gewoon…..