Dirigent oud-katholiek mannenkoor overleden
Klaas Wijker enkele jaren geleden bij zijn geliefde Pinck.
(Tekst en foto Carla Kager)
EGMOND AAN ZEE – Klaas Wijker uit de Schoolstraat, een Egmonder in hart en nieren en betrokken vrijwilliger, is na een kort maar uitzichtloos ziekbed veel te jong overleden. Het bericht kwam voor velen als een mokerslag. Die grote sterke kerel die altijd wel een mooi verhaal wist te vertellen, dat kon toch niet waar zijn?
Klaas was vanaf het begin vrijwilliger bij de Pinck. De bemanning, gestoken in hun grijze kiel, vormde een indrukwekkende erehaag bij het verlaten van de abdijkerk, op weg naar het nabijgelegen protestantse kerkhof. De avond tevoren was de druk bezochte avondwake in de oud-katholieke kerk in Egmond aan Zee. Broer Willem Wijker vertelde namens de familie over het dienstbare leven van Klaas, hun geliefde ‘pater familias’, die trots was op zijn koninklijke onderscheiding in 2011. Na het overlijden van Atie in 2015 was ‘het mooitje er vanaf’ maar Klaas ging wel dapper door, trouw aan alles wat hem dierbaar was, een man van vaste gewoontes, punctueel zoals zijn vader. Willem memoreerde ook een tegeltjeswijsheid die Klaas wel aansprak: ‘Iedereen heeft recht op mijn mening’. Ook dat was Klaas, die wel altijd respect toonde voor een andere zienswijze.
‘Klaas de post’
Klaas Wijker groeide op in het typisch Derper gezin van Arie Wijker (Arie Voorgevoel) en Dirkje Gravemaker en was met acht jaar al misdienaar. Na enkele jaren ULO en korte tijd bij de Hoogovens, werd Klaas postbode bij de PTT. Veertig jaar lang was het ‘Klaas de post’, uitgezonderd in de prachtige periode dat hij als dienstplichtige ‘hospik’ was bij het Korps Mariniers op Aruba. Eens een marinier, altijd een marinier; hij zag zijn kameraden jaarlijks. Klaas trouwde in 1968 met Atie Leijen uit Wormerveer en ze kregen twee dochters: Iris en Daphne. Een klein en hecht gezin.
Band met de abdij
Klaas en Atie waren tientallen jaren bijzonder actief voor de oud-katholieke kerk. Atie was 18 jaar koster en Klaas werd na een studie lector en ging van 1980 tot 1997 voor bij diensten in andere parochies, totdat hij zich niet meer geroepen voelde. Want Klaas was een man van de tradities en streng in de leer. Zo was hij geen voorstander van vrouwen in het priesterambt en Atie deelde die mening. Hoewel ze oud-katholiek bleven, gingen ze voortaan met grote regelmaat naar de abdij ter kerke en daar werd Klaas ook rondleider en portier. Hij voelde zich er gekend. (afgelopen zaterdag viel de wekelijkse rondleiding uit vanwege de uitvaart van Klaas.) Klaas bleef wel dirigent van het oud-katholiek mannenkoor dat elke vierde zaterdag van de maand de Vespers verzorgt en op op de tweede feestdagen van Kerstmis, Pasen en Pinksteren. Veel Gregoriaans gezang, daar hield Klaas van. Het kleine koor, met ook broer Willem, zong de uitvaartdienst in de abdijkerk. “Doe maar dezelfde gezangen als bij Atie”, had Klaas gezegd. Pastoor Rudof Scheltinga (oud-katholiek) deed ook nu de dienst en er waren veel priesters en afgevaardigden van de oud-katholieke kerk aanwezig. Na afloop koffie met gebak, zoals Klaas het wilde.
Egmondse anekdotes
Van zijn vader Arie had Klaas een grote belangstelling geërfd in de geschiedenis van Egmond. Zijn familie noemt hem ‘hun encyclopedie’. Dat heb ik ook zelf met plezier ondervonden. Klaas heeft me meermalen geholpen bij publicaties en wat kon hij smakelijk vertellen. Menige anekdote noteerde ik, maar Klaas had daarna jaren lang te veel narigheid aan zijn hoofd. Ik hoopte hem binnenkort weer eens te kunnen interviewen. Hoeveel prachtige Derper verhalen heeft Klaas mee in het graf genomen? Zo ongelooflijk zonde!
Klaas Wijker wordt nu al gemist. Niet alleen door zijn familie en als lieve opa van Pleuntje, maar ook bij de abdij, het mannenkoor en de Pinck, op zijn landje in de Vijgendal, als beheerder in het Museum van Egmond, als rondleider op de vuurtoren, bij PostaanZee, als vertrouwenspersoon in de Prins Hendrik en zelfs als Sinterklaas in de Prins Hendrik en in Agnes. Een gevoelig verlies voor Egmond. We denken met genegenheid en groot respect aan hem terug. Klaas Wijker heeft ons nog wel een nuchtere opmerking meegegeven: “Het leven gaat door”.