Voor u beschikbaar zondag 4 januari 2015, na de viering.
Als sinds de Middeleeuwen bestaat er een traditie dat op (of rondom) het hoogfeest van Epifanie (de openbaring van de Heer aan de volken, ook bekend als Driekoningen) we bidden om Gods zegen over onze huizen. Bij de ingang van de woning maken we dan een markering met kalk. De kalk is zichtbaar teken dat ons herinnert aan het stof der aarde, waar ook wij van zijn gemaakt. Bij de voordeur van de woning maken we deze markering met de initialen van de drie wijzen en de nummers van het nieuwe jaar, verbonden door kruizen: “20 + C + M + B + 15” Bij ons in sommige van de Oud-Katholieke Kerken is het gebruikelijk om jaarlijks deze tekst op een stukje papier mee te geven, zodat de mensen dit mee kunnen nemen en nabij de voordeur kunnen ophangen. In andere kerken wordt ook wel gewerkt met kalk die gezegend wordt tijdens de Eucharistieviering waar iedereen dan een stukje van kan meenemen om zelf de tekst op of boven de deur te schrijven.
De initialen herinneren ons aan de legendarische namen van de drie wijzen – Casper, Melchior en Balthasar – maar staan ook voor het Latijnse motto: “Christus Mansionem Benedicat”, wat betekent: “Christus zegene dit Huis. “ In het boek Exodus, markeren de Israëlieten hun deuren met bloed zodat de Heer hun deur voorbij zou gaan; maar in dit ritueel markeren we de deuren met deze tekst (op papier of met kalk) als teken dat we Gods aanwezigheid en zegen uitnodigen in ons huis. Het is traditioneel om het op de bovendorpel van de deur te schrijven, maar het kan ook op een plek nabij de deur. Het volgende gebed kan daarbij worden uitgesproken:
De drie wijzen
C Casper
M Melchior en
B Balthasar
Volgden de ster van Gods Zoon die Mens was geworden
20 tweeduizend
15 en vijftien jaar geleden
+ + moge Christus ons huis zegenen
+ + en met ons blijven het hele nieuwe jaar door, Amen.
Mag deze Zegen van Epifanie een herinnering zijn dat Christus vlees is geworden
in de liefde en zorg die we hebben naar elkaar in ons gewone dagelijkse leven met elkaar.
Vrij vertaald naar een tekst van pastoor Marek Bo¿ek van St Stanislaus Kostka Church in Saint Louis