hoeft een naam iets?

elke naam moet ten minsteeen keer worden gespeld op hetgemeentehuisvreugdevol door een ouder die met dienaameen geloof een held een vriend of eenfamilielidin leven houdt

elke naam moet minstens vierduizend keerworden geroepen vanuit een halfopen buitendeur terwijl de warme lucht van het avondeten door een keukenraameen koude kinderneus inkrult

alle namen horen zeker vijf maal op het puntjevan de tong van een beste vriend te liggen bij de vraagnaar wie zijn of haar beste vriend isen waarom

geen één naam verdient het om ongefluisterd te blijvenen niet via het oor van een geliefdebuitengewoon vaak de buik van die anderte kriebelen

daar zijn namen voor gemaakt

namen horen een leven lang mee te gaanen met een heel leven weet u heel goedwat ik bedoel

namen mogen alleen langzaam verdwijnen uit onze gedachtenen niet voordat ze een afscheidsdansje hebben gemaaktop onze bevende lippen

er is geen enkele reden om de naamvan een muur te schroeven

als die naam niet een nieuw huiste wachten staat

want een naam wil leven

Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands27 januari 2020

102.000 namen

Tsead Bruinja, Dichter des Vaderlands, schreef dit gedicht voor het project De102.000 Namen Lezenvan Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Wereldwijd wordt op 27januari de moord op zes miljoen Joden herdacht. Van hen kwamen er102.000 uit Nederland. Net als de weggevoerde Sinti en Roma kwamen zenaamloos om in Auschwitz-Birkenau, Sobibor, Theresiënstadt, Bergen-Belsen en andere concentratie- en vernietigingskampen. In kampWesterbork worden tot en met deze maandag de 102.000 namen vandegenen die geen eigen graf hebben, voorgelezen, 116 uur lang, zes dagen envijf nachten, op de plaats waar de treinen naar de vernietigingskampenvertrokken.