De Wereldraad van Kerken roept kerken over de hele wereld op zich aan te sluiten bij de viering van het 70-jarig jubileum in Amsterdam. Op 23 augustus 2018 organiseert de Protestantse Kerk in Nederland in samenwerking met de Raad van Kerken een pelgrimstocht door de hoofstand met aansluitend een viering in de Nieuwe Kerk ter herinnering aan de eerste assemblee van de Wereldraad. De Wereldraad heeft nu andere kerken verzocht zich daarbij aan te sluiten met vieringen in het eigen land, ‘liefst op 23 augustus, aansluitend bij de opening van de eerste assemblee in Amsterdam en de oprichting van de Wereldraad van Kerken’.

De Wereldraad zegt dat in een persbericht dat wereldwijd is verspreid. Daarin komt voorzitter dr. Agnes Abuom aan het woord. De Nederlandse Raad van Kerken heeft haar eerder benaderd voor een interview. Het gesprek zal in het voorjaar 2018 worden gepubliceerd als voorbereiding op de festiviteiten deze zomer in de hoofdstad. De Wereldraad brengt een deel van het interview nu al naar buiten om ook andere landen voor te bereiden op de feestelijkheden.

Dr. Abuom, van de Anglicaanse kerk van Kenia, is de voorzitter van het Centraal Comité van de WCC. 

Vraag: Hoe heeft de Wereldraad zich in de achterliggende 70 jaren ontwikkeld naar uw mening?

Dr Abuom:

De oecumenische beweging is echt mondiaal geworden. Sinds 1961 zijn kwesties als eenheid, missie en rechtvaardigheid geïntegreerd. De rechtvaardige gemeenschap van vrouwen en mannen is beter zichtbaar geworden in de kerk, waarbij vrouwen een leidende rol op zich hebben genomen.

De meeste impact heeft wellicht het programma ter bestrijding van racisme gehad, waarbij de kerken de mensen hebben gesteund die zich inzetten voor vrijheid in zuidelijk Afrika. De kerken hebben zich ook sterk gemaakt voor de handhaving van de mensenrechten in Latijns-Amerika. De WCC heeft kerken uit voormalige communistische en socialistische landen in contact gebracht met de rest van de wereld. En het Lima-document van Faith and Order, bekend als: “Doop, Eucharistie en Ambt” was ook een mijlpaal. Ik denk dat ook de inspanningen van de WCC voor verzoening in Europa belangrijk zijn geweest. De Wereldraad heeft zich ingezet voor de armen wereldwijd. En de kerken hebben het werk van organisaties als de Verenigde Naties mee inhoud gegeven.

Vraag: Wat is uw wens voor de komende veertig jaar?

Dr. Abuom:

We moeten de komende jaren de theologie van het consumentisme ontkrachten, die “moeder aarde” degradeert tot een instrument van uitbuiting. We moeten ons niet langer laten leiden door hebzucht. We moeten wereldburgerschap en een wereldwijde gemeenschap omarmen, en het is belangrijk de aarde zorgvuldig over te dragen aan een volgende generatie. Ik zou willen dat de mensheid de komende veertig jaar erkent dat we leven als pelgrims en verder dat spiritualiteit de basis zal zijn van toekomstige generaties en niet het materialisme.

Vraag: Hoe ziet de wereld er uit waarvan u droomt?

Dr. Abuom: 

Ik droom ook van een wereld waarin de waardigheid van elke man en vrouw wordt behouden. Een wereld waar ieders basisbehoeften worden veiliggesteld. Ik droom van een wereld waar er geen rassendiscriminatie is, geen negatieve etniciteit en xenofobie noch geweld. Inderdaad, een wereld vrij van seksueel en gendergeweld.
Net als Abraham en de mensen vanouds, zullen grenzen niemand het recht mogen ontzeggen om vrij te bewegen. Systemen en rechtsregels moeten er alleen toe dienen om criminelen te bestrijden. Ik droom van een wereldwijde wereld zonder grenzen en tegelijkertijd veiligheid voor mensen die willen of moeten rondreizen.

Vraag: U reist veel voor uw werk en ontmoet veel verschillende mensen en culturen; ziet u belangrijke verschillen in interesses bij de mensen die u ontmoet?

Dr. Abuom:

Ik zie over de hele wereld jongeren die naar hoop en richting zoeken in hun leven. Er zijn een paar verschillen, die hebben te maken met de indringendheid van werkloosheid en wanhoop. Maar over het algemeen worstelen jongeren met het vinden van ruimte in onze kerkelijke lichamen, in de openbare ruimte en bij het bepalen van hun bestemming.

Vraag: Het is de bedoeling om vooral jonge mensen aan het woord te laten in Amsterdam; wat zou naar uw mening de uitkomst kunnen zijn? 

Dr. Abuom: 

Ten eerste moeten we de jeugd in de gelegenheid stellen de iconen van de oecumenische beweging te leren kennen en die als oriëntatiepunt voor hun leven kunnen dienen; we staan op hun schouders. Deze pictogrammen van de oecumene moeten niet alleen worden gevierd, maar moeten ook een basis zijn om de jeugd te inspireren.

Ten tweede kunnen jonge mensen de belichaamde solidariteit onderling herstellen, omdat ze in toenemende mate wereldwijd netwerken en zich met elkaar verbinden.

Ten derde hebben we duidelijkheid nodig in het onderscheiden van de rol en richting die jongeren kunnen spelen in het tijdperk van technologie en in de strijd tegen nationalisme en xenofobie.

Vraag: Waar bent u zelf door geïnspireerd toen u zo’n twintig jaar oud was? 

Dr. Abuom: 

De Nationale Raad van Kerken in Kenia heeft me geholpen door de inzet in de bevrijdingsstrijd van zuidelijk Afrika. Mijn middelbare schoolervaring in een multiraciale school heeft me ook beïnvloed. De Limuru Girls School opende mijn ogen om blanken, indianen en Kenianen van andere talen en culturen te waarderen. Ten slotte heeft mijn ervaring als studentenleider tegen onrecht in Kenia mij gevormd, ook daar waar ik merkte dat het mijn eigen mogelijkheden blokkeerde om mijn universitaire opleiding op een gebruikelijke manier af te ronden.

Vraag: Zoudt u in een kort gebed uw verlangen voor de toekomst van de wereld onder woorden kunnen brengen?

Almachtige God, 
dank u dat u een ieder van ons naar uw eigen gelijkenis hebt gemaakt, 
vanuit het zuiden, het noorden, het oosten en het westen. 
Maar toch, God, als ik om me heen kijk, zie ik wonden, gebroken gemeenschappen, scheidingswanden. 
Mijn ogen doen pijn als de creatie waar je zo van houdt en koestert, misbruikt en misbruikt wordt. 
Ik hoor het geschreeuw van de mannen en vrouwen; jongens en meisjes op de slavenmarkten, op de vlucht voor geweld; schreeuwen: “Waar is God?”

Almachtige God vergeef ons omdat we hebben geweigerd je te zien in onze buren, in de ogen van de vreemdelingen. 
Almachtige God, help ons om ons hart en deuren te openen om uw liefde met de armen materieel te delen, om de waarheid in nederigheid te spreken voor de arme rijken; aanwezig zijn bij ouderen en eenzame mensen. 
God onze schepper, hoor ons gebed en heb medelijden.

We houden van je, God. 
We danken je voor je kerk en de gemeenschap die we ervaren binnen de oecumenische beweging. 
We danken je voor de moed en wijsheid die je hebt gegeven aan de grondleggers en moeders.
Geef ons inspiratie en kennis om de eenheid van uw kerk na te streven in overeenstemming met uw gebed “opdat zij één mogen zijn zodat de wereld mag geloven.” 

Vergeef ons voor het in de handel brengen van uw woord en het transformeren en vernieuwen van onze geest zodat wij agenten kunnen zijn en dienaren van het goede nieuws in een wereld vol pijn en lijden. 
Leid ons om hoop te brengen te midden van hopeloosheid, liefde in plaats van haat en vrede in plaats van conflict. 
Breek de muren af en drijf de demonen van hebzucht en verdeeldheid uit. 
Moge je licht schijnen!

Tot slot

De Wereldraad nodigt alle lidkerken uit, om deel te nemen aan de verjaardag. Men kan participeren, zo zegt de Wereldraad in een persbericht: 

* door het delen van verhalen, gebeden en liederen rond de pelgrimage. 
* door het organiseren van gebeurtenissen aansluitend bij de viering in Amsterdam passend bij de eigen context.
* door het presenteren van de tentoonstelling rond de verjaardag van de WCC.
* door het kiezen van een dag voor het vieren van de verjaardag, liefst op 23 augustus, die de opening van de eerste assemblee in Amsterdam markeert en de oprichting van de Wereldraad van Kerken.

Foto’s:
1. Dr. Agnes Abuom, tijdens de assemblee in Busan
2. Dr. Agnes Abuom, in een liturgische samenkomst
3. Afgevaardigden naar de eerste assemblee uit de VS kijken toe terwijl Herbert Wing (6 jaar) 10.000 copieën overhandigt van het Johannes-evangelie bedoeld voor jongens en meisjes in de VS.