Het Verenigingsgebouw Egmond is gebouwd in 1928 als integraal onderdeel van de Oud-Katholieke parochie van St. Agnes in Egmond aan Zee. Vele verenigingen uit Egmond aan Zee maakten dankbaar gebruik van de voor die tijd moderne voorziening.
Er was in die tijd geen aanwezigheid van een gesubsidieerde instelling als een dorpshuis. Zo werd dit gebouw o.a. dankbaar gebruikt door de plaatselijke Revue. Er werd opgetreden voor volle zalen. Menige prille liefde kende hier zijn ontstaan. Geen wonder dat een oude Egmonder altijd met veel dankbaarheid en plezier terugdenkt aan die mooie tijd op die mooie plaats in dat mooie gebouw. Op deze wijze speelde de aanwezigheid van het Verenigingsgebouw Egmond als multifunctioneel centrum een belangrijke sociale en maatschappelijke rol in het Egmondse Verenigingsleven.
Na de eerste steenlegging op 11 april 1928 werd met veel inzet door vrijwilligers, het verworven budget uit acties en een kleine hypotheek de bouw afgerond in september 1928 naar een plan van architect Van der Weele uit Den Haag. De Egmondse verenigingen hadden de beschikking over een grote benedenzaal, waarin 210 gasten konden vertoeven. Boven was een kamertje ingericht voor ca 15 personen. Dit kamertje bestaat nog steeds in de originele vorm.
Toen het gebouw in de jaren zestig aan een opknapbeurt toe was boden zich weer vele vrijwilligers aan de handen hiervoor uit de mouwen te steken. Hierbij gesteund door de omstandigheden van een zeer strenge winter 1962-1963. De vakmensen hadden alle tijd om te helpen omdat het barre weer hun werk stillegde. Nadat er in 1964 nog een uitbreiding aan het gebouw had plaatsgevonden was de zaak compleet. Voorlopig was het even rustig met verdere uitbreidingen en renovaties.
In de jaren 70 – 80 heeft vervolgens ook een gedeeltelijke opknapbeurt plaatsgevonden en eind 90-er jaren was het tijd voor grootscheepse plannen en werd tot een grote verbouwing en uitbereiding van het Verenigingsgebouw overgegaan. En wat ruimtes betreft is het nu zoals het is sinds 2001.
Maar er zijn wel veranderingen gekomen betreffende de bestemmingen van de ruimtes. Wat genoemd wordt de ‘kleine zaal’ heeft permante verhuur plaats aan de thuiszorgorganisatie ‘Evean’. Zij maakt gebruik van die ruimte als kantoorruimte.
Het kamertje ‘boven’ valt niet onder de ruimtes die verhuurd mogen worden, maar die wel gebruikt wordt door het bestuur van ’t Verenigingsgebouw Egmond voor vergaderingen en overleg.
De grote zaal heeft de vele functies behouden van grote bijeenkomsten van binnen en buiten de kerk; voor de damesvereniging Agnes ’86 en de Mannenvereniging van St. Jan, voor recepties en bijeenkomsten in lief én leed. Zoals ook vandaag, in de overgang van ochtend naar middag.
Ook de ruimte waar we nu staan (Glazenzaal) blijft een multifunctionele ruimte, maar op de eerste plaats gericht op het bieden van een ruimte welke te maken heeft met de opbaring van een dierbare overledene. Een ruimte voor condoleren in een kleine groep, tot drinken van koffie/thee en ontmoeting met elkaar.
De ruimte – ’t Oisie – welke vanaf vandaag officieel permanent bestemd is als opbaarruimte had voorheen de functie van ruimte voor de kinderkerk en de lering. Voordat deze ruimte gebouwd werd – in de jaren 2000-2001 – stond er op dezelfde plek een klein huisje – een Oisie – waar ook de lering (vroeger) wel werd gegeven. Het oude huisje is gesloopt en een nieuwe aanbouw aan ’t Verenigingsgebouw Egmond verscheen.
De naam ’t Oisie bergt dus een historie in zich. Maar de naam ’t Oisie heeft voor mij ook de klank in zich van een schuilplaats een herberg: een plek waar je je dierbare overledene kunt opbaren en waar je de mogelijkheid hebt om hem/haar te bezoeken en ook korte tijd te verblijven.
Dát was ook de motivatie voor het kerkbestuur van de oud-katholieke St. Agnesparochie waarvan de personen ook het bestuur vormen van het Verenigingsgebouw Egmond, om, toen wij vernamen dat Memento Mori genoodzaakt was om de opbaringsmogelijkheden in Egmond aan Zee, in de voormalige gereformeerde kerk, te beëindigen, we een commissie ‘Opbaarruimte’ in het leven hebben geroepen. Het is van groot belang voor het gehele Derp dat een dierbare overledene, die om wat voor reden dan ook, niet thuis opgebaard kan of wil)de’ worden tóch aan deze kant van de blauwe paal kan blijven.
Veel overleg en planning van werkzaamheden heeft er plaatsgevonden in de afgelopen maanden. En het resultaat mag er zijn. Er is ook al een aantal keren gebruik van gemaakt. En onze ervaringen en ook de ervaringen van anderen zijn positief. We gaan er vanuit dat er altijd nog dingen verbeterd kunnen worden en staan open voor suggesties van uw kant.
Maar kijkt u vooral zelf hoe ’t geworden is.
Ook op deze manier blijft bestaan het Verenigingsgebouw Egmond van belang voor de gehele dorpsgemeenschap.
Als openingshandeling wil ik deze kaars ontsteken en plaatsen op de standaard in ’t Oisie. Het licht dat mensen kan verlichten in droeve dagen; het licht waaraan mensen zich kunnen warmen; het licht dat wij voor elkaar mogen zijn, al de dagen van ons leven.
pastoor Rudolf Scheltinga,
bestuursvoorzitter Verenigingsgebouw Egmond